Pacjent bezwzględnie musi mieć skierowanie na badanie RTG wystawione przez lekarza o konkretnej specjalności. Uregulowania w tej kwestii należy szukać w Prawie atomowym.
Skierowanie pacjenta na określone badanie z zastosowaniem promieniowania jonizującego wynika z uzasadnionego przekonania lekarza lub innej osoby upoważnionej do kierowania na takie badanie, że jego wynik dostarczy informacji, które przyczynią się do postawienia właściwego rozpoznania lub wykluczenia choroby, oceny jej przebiegu i postępów leczenia oraz, że korzyści z tego tytułu przewyższą możliwe ujemne następstwa dla zdrowia, które mogą być związane z narażeniem na promieniowanie jonizujące.
Skierowanie może być wystawione dopiero po upewnieniu się, że inne alternatywne, nieinwazyjne i nienarażające na działanie promieniowania jonizującego metody, a także wcześniej wykonane badania z zastosowaniem promieniowania jonizującego nie mogą dostarczyć równoważnych informacji.
Ekspozycja na promieniowanie jonizujące w celach medycznych w wyniku procedury, której nie uzasadniono w sposób określony w ustawie Prawo atomowe, jest w każdym przypadku niedopuszczalna.
Skierowanie na leczenie promieniowaniem jonizującym wydaje lekarz onkolog lub lekarz innej specjalności właściwej ze względu na rodzaj schorzenia, po rozważeniu uzasadnień dla innych sposobów leczenia, wynikających z natury choroby, stanu pacjenta i możliwych przeciwwskazań do radioterapii.
Skierowanie jest pisemną dyspozycją lekarza, względnie innego upoważnionego pracownika medycznego, kierującą pacjenta do leczenia szpitalnego, sanatoryjnego, rehabilitacyjnego, w poradni specjalistycznej bądź zalecającą konsultację u lekarza specjalisty lub w poradni specjalistycznej.
Dorota Kaczmarczyk-Szczurek, radca prawny
