Paradontoza – przyczyny
Paradontoza powstaje na skutek trwającego w długim okresie czasu stanu zapalnego spowodowanego drobnoustrojami chorobotwórczymi. Gromadzą się one w linii styku zębów i dziąsła. Powoli tworzy się tam płytka nazębna – osad składający się z flory bakteryjnej oraz resztek pokarmu. Bezpośrednią przyczyną procesu jest nieprawidłowa higiena jamy ustnej oraz nieumiejętne mycie zębów. Pozostałe przyczyny wpływające na tworzenie się osadu, to;
- skład śliny
- osłabiony układ immunologiczny
- czynniki genetyczne
Nieusuwany osad tworzący się na zębach szybko twardnieje, mineralizując się i zamienia w kamień nazębny, coraz mocniej ingerując w tkankę miękką dziąsła, podrażnia ją, wywołuje obrzęk i w końcu ból. Dziąsło pod naporem twardego kamienia obkurcza się i cofa. Jeżeli nie podejmiemy żadnych działań, z czasem ulegną degradacji wszystkie tkanki odpowiedzialne za mocowanie zębów w kościach szczęki, szyjki zębowe zostaną odsłonięte, a same zęby utracą stabilność i zaczną wypadać.
Pozostałe przyczyny paradontozy
Brak higieny jamy ustnej to nie jedyna przyczyna paradontozy. Sprzyjają jej też, chociaż zaledwie w 1%, tzw. choroby cywilizacyjne jak; cukrzyca czy AIDS oraz czynniki genetyczne. Z pewnością nie pomaga palenie papierosów, niedokładne dopasowywanie protez zębowych, próchnica, wady zgryzu czy nieumiejętna praca stomatologa. Paradontozę mogą też powodować zaburzenia hormonalne, ciąża i niektóre leki.
Objawy paradontozy
Pierwsze objawy paradontozy zaczynają się od lekkiego bólu, obrzmiałych dziąseł i ich krwawienia podczas mycia zębów. Bakterie osadzające się na zębach docierają do przestrzeni między zębowych, a potem do kieszonek dziąsłowych. Tam następują procesy gnilne i to one odpowiadają za nieprzyjemny zapach z ust. Objawem choroby jest też odsłanianie się szyjek zębowych, które zaczynają reagować na zimne i gorące płyny oraz wywołują ból podczas jedzenia czy mycia zębów. Ostatnim objawem paradontozy, już drastycznym, jest chwianie się zębów i ich wypadanie.
Objawy, które łatwo rozpoznać to:
- zaczerwienione i obrzmiałe dziąsła, swędzące i bolące
- krwawienie dziąseł występujące w trakcie szczotkowania, nitkowania czy jedzenia twardych produktów
- odsłonięte szyjki zębowe i nadwrażliwość na ciepłe i zimne pokarmy oraz napoje
- ruchomość zębów
- nieprzyjemny zapach i posmak w ustach
- wysunięcie, czy wychylenie zębów
- powiększanie się szpar pomiędzy zębami
- w skrajnych przypadkach ropna wydzielina
Chirurgiczne leczenie paradontozy
Większość z nas udaje się do dentysty dopiero wtedy, gdy zaczyna odczuwać ból, na który każdy z nas jest też w różnym stopniu uodporniony, albo po prostu strach przed stomatologiem opóźnia reakcję. Gdy proces zapalny sięga już głęboko do dziąseł, wizyta u stomatologa może nie przynieść spodziewanej ulgi. Konieczna jest wtedy interwencja chirurga.
Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu zmienionych chorobą tkanek i wprowadzenie procesów naprawczych lub odtworzenie usuniętych fragmentów. Można to wykonać na kilka sposobów, np. : zastosować dokoronowe przemieszczanie tkanek, odtworzenie tkanek przy pomocy błon zaporowych wszczepionych pacjentowi, można użyć wszczepów kostnych lub naturalnych czy syntetycznych bioszkieł.
Regeneracja tkanek polega na ich naturalnej odbudowie z zachowaniem ich pierwotnej struktury i wszystkich funkcji. A najważniejszą z nich jest funkcja przyczepu – wiązadeł przy zębnych.
Pomimo że choroba ta jest tak rozpowszechniona to bardzo łatwo jej zapobiegać. Wystarczy dbać o higienę jamy ustnej, prawidłowo myć zęby i je nitkować. Okresowo należy odwiedzać gabinet stomatologiczny, gdzie oprócz zabiegów związanych z leczeniem ubytków zębowych można poddać się zabiegowi usunięcia kamienia nazębnego. Powinno się go usuwać 1-2 razy w roku, w zależności od tempa, w jakim się on osadza na zębach. Zbyt dużo mamy do stracenia, by lekceważyć tak prozaiczną przypadłość jak kamień nazębny.